Νέα Παμπλόνα

Κουράστηκα

τον κόσμο ολάκερο

να προσπαθώ ν’αλλάξω

Με θλίβει η οργή μου

με τρομάζει ο κυνισμός τους,

διάχυτο

πέπλο ομίχλης

που καλύπτει κάθε ίχνος

από τα βήματά μας

Οι μαζικές επαναστάσεις έχουν πεθάνει.

Το φάντασμά τους,

άυλη οπτασία,

μας διαπερνά,

δίχως να μας αγγίζει.

Στο glocal βιοκλίμα

των καιρών

ήρθε η ώρα

να σπείρουμε

μικροεπαναστάσεις που

ευδοκιμούν σε μικροκλίματα

και θρέφουν

τον παγκόσμιο δημοκρατικό ιστό.

Ελπίδες

με ωδίνες τοκετού

γεννιούνται

μικρές σιωπηλές καθημερινές ανατροπές

βαστούν τσουγκράνες φτυάρια λουλούδια φυτά χώμα λιπάσματα

μολύβια

στυλό

πένες

χαρτιά

τεφτέρια

υπολογιστές

εφημερίδες

και μικρόφωνα

απαγγέλουνκαταγγέλουνδαχτυλοδείχνουντραγουδούνχορεύουνομιλούν γράφουνζωγραφίζουνσκιτσάρουνγελοιογραφούνδιαδηλώνουνπροετοιμά

ζουν

την επικείμενη καταδίκη εκείνων

τολμούν

να

ελπίζουν

στην κρεμάλα

όλων όσοι

νίπτουν τας χείρας τους

οι θρασύδειλοι

που απεκδύονται τον ζουρλομανδύα των ευθυνών τους

μία ημέρα

που δεν θ’ αργήσει να’ρθει

θα τον φορέσουν δια της βίας

στα κάτεργα

παρήλθαν οι καιροί

που τα κάγκελα της φυλακής

ήταν για τους λεβέντες και

τα ομορφόπαιδα

Τώρα θ’ανοίξουν για

τους βαθυνεόπλουτους

λωπο-θύτες

που γέννησαν

και έθρεψαν

με τήν χυδαία τεμπέλικη πολιτική τους

στρατιές

νεόπτωχων

απελπισμένων

σε λίγο θα παρελαύνουν

έξω από τις βίλες

τις πισίνες

και τα εξοχικά τους

Ζήσε σαν το σκυλί

και αυτοκτόνησε μ’αξιοπρέπεια !

Και αν σας αφήσαμε

καιρό πολύ

να καβαλάτε τα όνειρά μας,

σε μια νέα Παμπλόνα

θα εξαπολύσουμε

ταύρους αφηνιασμένους

τις ζωές μας.