Όλα λάθος ευτυχώς,
γιατί έτσι κατάλαβα,
παράδεισος και κόλαση,
είναι, μια πόρτα.
Θα βηματίζω απ’ έξω
και θα σε θυμάμαι
και μετά το πάντα,
φωτολουσμένη σαν κλάμα.
Ο λογαριασμός στην τράπεζα
της λήθης
παραμένει χρεωστικός,
παρενεβλήθει, ξέρεις,
των καταθέσεων μνήμης,
ως αχρεωστήτως καταβληθείσα,
η θλίψη.
Παρακαλώ μην κουνάτε
το τραπέζι μου,
κατρακυλούν τα γράμματα
και θα τα κάνω,
πάλι,
όλα λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου