ποίηση στην εποχή της
εκποίησης

Η Γιορτή της Ποίησης     “Μαζί είμαστε πιο πολλοί και από εμάς τους ίδιους” Την τελευταία Παρασκευή και Σάββατο του καλοκαιριού, 28...

Απαλά αγγίζεις τη ταπετσαρία της φύσης Φοβούμενη μη τυχόν πληγώσεις Το πράσινο γόνατο της παπαρούνας Και με δάκρυ πικρό μιάνεις του ε...

                     ‘’Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα                              που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι   ...

Κάπου μακριά απ' τα παράθυρα του κόσμου τα βράδια φαίνονται να λάμπουν μικρές φωτίτσες μες στον ουρανό. Κι οι άνθρωποι πλάθουν...

Στο κίνημα του Συντάγματος το 2011, κάποιο τριήμερο στα μέσα του Ιούνη,  κυκλοφόρησε στην πλατεία, ένα χαρτί με σύνθεση στίχων από ποιήμ...

Για μια στιγμή ζητήσαμε τις ρίζες της επιστροφής κι αμήχανοι συλλαβίσαμε τα λόγια μιας άλλης Ελλάδας γυρεύοντας πολιτείες αδιαμόρφωτες χ...

Οι άγιες νύχτες μου  είναι μια ανοιχτή αγκαλιά γεμάτη σούρουπα, όμορφα βράχια, μίσχους αγριολούλουδων, ήχους κυμάτων, μητρικές φωνές που σι...

Νάναι στα σκεπά ο αφαλός σου. Να μη κρυώσει και τυλιχτεί ξανά στο λαιμό μου. Λεπίδια τα σπυριά της άμμου. Να μην ξαπλώσεις ά...

Κι αν θέλω τώρα στη χώρα των ηρώων να ακούγεται η φωνή μου Μαλαμοχάραμα αρχίζει μαυρίζει ο ουρανός. Βαθιά σ' ευχαριστ...

Είδα νεκρές, που είχανε τα μάτια σφαλισμένα' Σταυρό στα χέρια βαστουναν, ''τα σπαγγοσταυρωμένα''. είδα νεκρές, που...

Αενάως διαλυόμενος κοιμάσαι και χάνεσαι σε θάλασσες χωρίς χρώμα τα μέλη σου διασκορπισμένα σ΄ένα τοπίο ήσυχης καταστροφής σε καταπίν...

Απών, απούσα, Απούσες, απόντες Απουσίες σώματος Ψυχής απουσίες Οι πάνδημες κατανύξεις Απουσιολογούν εκφώνως Όπως και αν το έχω ζήσ...

Πώς  άνθισαν  απόψε  τα  κλαδιά  σου που  σ΄έντυσαν  νυφούλα  σε  μια  μέρα, και  λάλησε  του  πόθου  σου  η  φλογέρα, λουλούδιασαν ...

Βλέμμα διπλής όψεως Που βλέπει τον χρόνο να μην πεθαίνει. Μία Χαρά  σαν αυτή που γειτονεύει με τις Κυριακές. Διεσταλμένα...

Όταν με βάγια σε ζητωκραυγάζει ο όχλος τη Σταύρωση να περιμένεις οι Αρχιερείς και οι Πιλάτοι βαθυστόχαστα την άδεια σκέψη τους του...

I Εκεί, στη λιμνοθάλασσα των αναπάντητων ερωτημάτων, πετώ ένα βοτσαλάκι, να ταράξω της σκέψης τα νερά, ν’ αναδεύσω σκόρπ...

Της    γυναίκας Της εις σάρκαν μίαν Της άνω    ποταμόν Της άσε να πάνε Της όπως  να ’ναι Της όπου φυσάει Της περιγραφικής Τη...