Βγήκε ο ήλιος πάλι,
πονάει το κεφάλι,
ξενύχτησα να κλαίω,
δεν ντρέπομαι… το λέω.
Χαμογελά η μέρα,
ας είναι και Δευτέρα.
Πολύβουο μελίσσι,
αχολογά η ζήση.
Γεμάτο τα γραφείο
και το λεωφορείο,
άτομα σαν κι εμένα,
με μάτια απελπισμένα.
Καρδιές σαν κουμπαράδες,
δεν βγαίνουν οι παράδες,
να πάρει χρώμα ρόδινο,
το όνειρο το επώδυνο.
